تحریم ها و شیوه های انتقال ریسک شرکت های بیمه داخلی

لطف اله نکویی عضو انجمن حرفه ای صنعت بیمه با بیان اینکه انتقال ریسک از طریق بیمه های اتکایی برای شرکت های بیمه ضروری است گفت: سرمایه و دارایی شرکت هایی بیمه هرچقدر هم که زیاد باشد در مقابل تعهداتی که شرکتها می پذیرند، ناچیز و اندک است.

لطف اله نکویی معاون اسبق بیمه مرکزی و عضو انجمن حرفه ای صنعت بیمه در گفتگو با خبرنگار آیین، انتقال ریسک از طریق بیمه های اتکایی برای شرکت های بیمه ضروری دانست و گفت: سرمایه و دارایی شرکت هایی بیمه هرچقدر هم که زیاد باشد در مقابل تعهداتی که شرکتها می پذیرند، ناچیز و اندک است؛ به طوری که یک خسارت بزرگ می تواند ده ها شرکت بیمه را ورشکست کند. به عنوان مثال یک هواپیمای بوئینگ 747، مسئولیت آن بیش از یک میلیارد دلار است.
وی افزود: در خسارتهای بزرگ، فقط سرمایه شرکت های بیمه تکافو نمی کند و بنابراین شرکت های بیمه راهی جز این ندارند که بخشی از این ریسک ها را متناسب با امکان مالی خود نگه دارند و مازاد آن را به اتکایی واگذار کنند و این راهی است که شرکت ها در امنیت قرار می گیرند.
مدیر عامل سابق بیمه اتکایی امین بیان کرد: بر اساس مقررات، هیچ شرکتی نمی تواند بیش از 20 درصد سرمایه و اندوخته خود، ریسک نگه دارد و باید برای مازاد آن باید اتکایی بگیرد و اخیرا بیمه مرکزی متناسب با سرمایه و اندوخته آزاد شرکتهای بیمه، ظرفیت مجاز نگهداری ریسک شرکتهای بیمه را اعلام کرده است و شرکت های بیمه باید برای مازاد بر ظرفیت مجاز خود، بیمه اتکایی بگیرند.
وی به انواع قراردادهای اتکایی اشاره کرد و گفت: شرکت های بیمه برای پوشش اتکایی خود قراردادهای مختلفی مانند قراداد مشارکت، قرارداد مازاد سرمایه، قرداد مازاد خسارت استفاده می کنند، انعقاد هریک از این قراردادها به شرایط شرکت ها و سیاست های آنها مرتبط است.

عضو انجمن حرفه ای صنعت بیمه همچنین با توضیح اینکه تا پیش از تحریم ها علیه ایران، ریسک های داخلی به خارج منتقل می شد ولی پس از اعمال تحریم ها، این انتقال با دشواری های مواجه شد، گفت: از ظرفیت اتکایی دنیا، 60 درصد در اختیار آمریکا، 30 درصد در اختیار اروپا و چیزی حدود 4 درصد در خاورمیانه و کشورهای اطراف آن است. در شرایط فعلی همین شرکت های منطقه ای مانندGRC  هند هستند که تا حدودی ریسک های داخلی را پوشش می دهند.
نکویی درباره اقدامات داخلی برای پوشش ریسک با توجه به تحریم ها گفت: کار دیگری که انجام شده این است که عملیات اتکایی در داخل کشور انجام می شود، شرکت های بیمه با راهبری بیمه مرکزی، ریسک ها را بین خود تقسیم کرده اند و از این طریق عملیات اتکایی را انجام می دهند.
وی افزود: فعالیت دیگر در این حوزه، تشکیل صندوق ویژه اتکایی توسط بیمه مرکزی است و شرکت ها برای اخذ پوشش ریسک از این صندوق استفاده می کنند و این صندوق با حمایت یک میلیارد دلاری دولت تشکیل شده است.

کارشناس ارشد صنعت بیمه در مورد کاهش اثرات سو و مخرب ریسک های بزرگ به تجربه برخی کشورها اشاره کرد و گفت: در برخی کشورها مانند فرانسه، اسپانیا و ترکیه برای پوشش ریسک های بزرگ مانند زلزله، صندوقی را ایجاد کرده اند و از محل افزایش ناچیز مبلغ قبوض آب، برق منابع صندوق را تامین می کنند. در ایران هم چند سال قبل در این مورد صحبت هایی شد که برای مقابله با ریسک های بزرگ مانند زلزله، صندوقی اینچنینی ایجاد شود و در صورت خسارت، بتوان تا حدودی با منابع این صندوق، مشکل را مرتفع کرد ولی تاکنون این مسئله به نتیجه نرسیده است.
در پایان این پیشکسوت صنعت بیمه از روش ART برای پوشش ریسک مازاد نام برد و افزود: در این روش واحدهای غیر صنعتی هم، پشتوانه شرکت های بیمه می شوند و بخش از حق بیمه شرکت ها را می گیرند و در هنگام خسارت پشتوانه آنها می شوند و البته این روش تاکنون در ایران شکل نگرفته است.